SYMBOLIKA MARYNARKI WOJENNEJ

W Dzienniku Rozkazów Wojskowych ze stycznia 1919 roku pod pozycją 233 ukazał się pod pozycją 233 Rozkaz o następującej treści. Zatwierdzam czasowo, aż do czasu ustalenia jednolitego munduru dla wszystkich oddziałów Wojska Polskiego, następujące przepisy uniformijne, jako uzupełnienie „Przepisów instrukcji umundurowania polowego Wojsk Polskich”, wydanych w warszawie, w kwietniu 1917 r.

I. Mundur dla Artylerji Konnej
II. Mundur dla oficerów ułanów nie zaliczonych do poszczególnych pułków – bez względu na przydział
III. Mundur dla oddziałów lotniczych.

IV. Mundur dla marynarki.

                                                                                                  A. Dla oficerów

     Bluza – jak dla wszystkich, z jasno-niebieska wypustka na kołnierzu, obok której kąty kołnierza obramowane białą wypustką. Naramienniki jak dla wszystkich oficerów, na jasno-niebieskim podkładzie i obramowane białą wypustką, Na naramienniku w miejscu, gdzie się przypina numer, przytwierdzona żółta metalowa kotwica na tle z niebieskiego sukna.

     Spodnie – szare, długie do kamaszy, z jasno-niebieska wypustką.
     Płaszcz – jak dla wszystkich oficerów, naramienniku jak na bluzie.
     Czapka – szara maciejówka z jasno-niebieską wypustką u góry i białą u dołu. Orzełek z ryngrafem niebieskim, na ryngrafie żółta metalowa kotwica ; pod nim gwiazdka oficerska, podpinka ze srebrnego galonu.
     Broń – bagnet.

B. Dla szeregowców

     Bluza – przepisowa szara– jak dla wszystkich; naramienniki z podwójną wypustką dookoła: niebieska i zewnątrz białą, na naramienniku żółta metalowa kotwica.
     Spodnie –  szare długie do trzewików.
     Płaszcz – jak dla wszystkich; naramienniki jak na bluzie.
     Czapka – kroju marynarskiego okrągła, bez daszka, granatowa z czarną wstążką. Orzełek jak u oficerów.
     Obuwie– trzewiki.
     Broń – bagnet.

    Uwaga: Wobec trudności sporządzenia w krótkim czasie nowych mundurów, dozwolone jest czasowo donaszanie dawnych mundurów i czapek marynarskich, ale przy bezwarunkowym usunięciu wszystkich obcych odznak, galonów i.td. a dodaniu na mundurze: przepisanych wyżej naramienników, a na czapce orzełka, gwiazdki (u oficerów) i podpinki.
Warszawa, dnia 11 stycznia 1919 r. 
                                                                           Kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych
                                                                                                                     (–) Wroczyński
                                                                                                                         pułkownik.

   Dokładne przytoczenie treści rozkazu w sprawie umundurowania stanowi – jak się okazuje – istotne uzupełnienie dla osób, lubiących znać każdy detal; opis munduru tymczasowego z 1919 roku, zamieszczony na naszej stronie w Symbolioce Marynarkik Wojennej  był dla nich zbyt ogólny. Podczas spotkań munduroznawczych taki problem się pojawił, zatem obecnie wszystko ostało wyjaśnione do końca.

                                                                                                                                 Józef Wąsiewski