Na stronie jest
31
zwiedzajacych
Biały mundur marynarski w II RP
Biały mundur marynarski w Instytucie i Muzeum im. Władysława Sikorskiego
Pierwszy regulaminowy polski mundur oficera marynarki wojennej wzoru 1920 składał się z granatowej czapki garnizonowej kroju angielskiego, morskiego z czarną jedwabną morową wstążką. Podpinka ze skóry czarnej lakierowanej szerokości 1,5 cm, zapinana z prawej strony na czarną lakierowaną sprzączkę. Podpinkę mocowały do czapki dwa małe guziki, zwykle tekstylne. W lecie obowiązywała czapka biała, płócienna. Daszek, podpinka oraz wstążka na otoku – czarne. Daszki w czapkach były krótkie: 4 – 5 cm.
Kurtka granatowa dwurzędowa o czterech guzikach nie miała naramienników. Stopnie wykonane ze złotej taśmy noszono wokół rękawów. Guziki złote z kotwicą admiralicji na tle zmodernizowanego krzyża kawalerskiego. Latem noszono biały mundur, zapinany na pięć guzików ze stojącym, okrągło zakończonym kołnierzem. Do spodni przy ubiorze garnizonowym, desantowym i wystąpień w szyku stosowano czarne skórzane sztylpy. Buty czarne, żółte lub białe do spodni letnich. Koszula biała z czarnym krawatem, czarny pas służbowy i brązowe rękawiczki. Noszono kamizelkę białą lub granatową o pięciu małych guzikach. Obowiązywał dwurzędowy (o sześciu guzikach i z czterema w klapach tylnych) surdut salonowy. Płaszcz dwurzędowy z sześcioma guzikami, z których cztery zapinano i z naramiennikami. Pas służbowy, skórzany, czarny z ozdobną klamrą z kotwicą na tle krzyża kawalerskiego. Na pasie noszono sztylety na rapciach bądź szable różnego typu.
Obserwując ów mundur oraz naramiennik na załączonych zdjęciach należy zwrócic uwage na rodzaj taśmy metalizowanej oraz rozmiar pętli stopnia wojskowego.
Materiał pochodzi z nieopublikowanej pracy własnej „Symbolika marynarskiego munduru”.
Józef Wąsiewski
